Το έργο αυτό είναι εμπνευσμένο από το υπέροχο βιβλίο του Εξυπερύ :“Νυχτερινή Πτήση” και συγκεκριμένα από την αποστολή του Φαμπιέν με ένα αεροσκάφος Latecoere 28 στα βουνά της Λατινικής Αμερικής. Πετώντας ανάμεσα στα βουνά των Άνδεων με νέφωση και κακοκαιρία, μέσα στη νύχτα, οι χειριστές της Latecoere έχαναν πολλές φορές τον προσανατολισμό. Έπρεπε να μένουν κάτω από τα σύννεφα ώστε να παρακολουθούν το ανάγλυφο. Ήταν εύκολη λύση το να ανέβουν πάνω από τη νέφωση προκειμένου να προσανατολιστούν με τις κορυφογραμμές ή τα αστέρια… ήταν όμως επικίνδυνη η επανείσοδος αν δεν έβρισκαν άνοιγμα όπου να φαίνεται το έδαφος πριν το πλησιάσουν…
Από το βιβλίο:
“…έκρινε σωστά πως τούτο ήταν παγίδα: Βλέπεις τρία άστρα σε μια τρύπα, ανεβαίνεις προς αυτά και ύστερα δεν μπορείς πια να κατέβεις και μένεις εκεί, βουλιάζοντας μέσα σε αυτά…. Μα διψούσε τόσο για φως, που ανέβηκε.”