Στον πίνακα αυτό απεικονίζονται ένα F-16 της 18th Aggressor Squadron (USAF) και ένα F-18 της VFC-126 (USN), να πετάνε σε χαμηλό ύψος εξομοιώνοντας αντιπάλους. Ο πίνακας ήταν μια παραγγελία της ομάδας Greeks In Foreign Cockpits προκειμένου να δοθεί ως δώρο για τα 50 χρόνια του TOP GUN στον Ελληνοαμερικάνο Christopher “POPS” Papaioanu, χειριστή των F-18E/F και διοικητή του Top Gun, που, εδώ και καιρό, έμπρακτα υποστηρίζει τις προσπάθειες της ερευνητικής ομάδας.

Λίγα λόγια για το TOP GUN:
To USN-SFTI, ευρύτερα γνωστό και ως Top Gun, είναι ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης αεροπορικών τακτικών, για επιλεγμένα πληρώματα της Αεροπορίας του Ναυτικού των ΗΠΑ. Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 1969 στο Miramar του San Diego, ενώ από το 1996, μετακινήθηκε στο NAS Fallon της Nevada. Το Top Gun έγινε ιδιαίτερα γνωστό στο ευρύτερο κοινό, λόγω της ομώνυμης ταινίας. Ο αρχικός στόχος της εκκίνησης του προγράμματος ήταν οι υψηλές απώλειες των Αμερικανών στις αεροπορικές επιχειρήσεις του Βιετνάμ. Το 1968 εκδόθηκε μια αναφορά που καταδείκνυε το πρόβλημα της ελλιπούς προετοιμασίας των αεροπόρων σε αεροπορικές τακτικές (κυρίως κλειστή αερομαχία), οπότε και επιχειρήθηκε η επανεκπαίδευση επιλεγμένων πληρωμάτων ώστε να μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις τους στις μονάδες προέλευσης. Αποτέλεσμα αυτής της επανεκπαίδευσης όπως την αναφέρει το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ (USN), ήταν οι ταχύτατη βελτίωση της αναλογίας καταρρίψεων/καταρριφθέντων από το 3,7:1 του ’65 στο 13:1 μετά το 1970, βελτίωση που δε σημειώθηκε στην Αεροπορία (USAF), που ακόμα δε διέθετε ανάλογο πρόγραμμα για τα πληρώματά της. Η USAF δημιούργησε ανάλογο πρόγραμμα μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ.

Λίγα λόγια για τους AGGRESSORS:
Η ονομασία Aggressors αποδίδεται σε αμερικανικές μοίρες που δρουν ως OP-FOR (αντίπαλη δύναμη) σε ρεαλιστικές εκπαιδεύσεις των αεροποριών. Χρησιμοποιούν αεροπορικές τακτικές όμοιες με αυτές των αντιπάλων που πιθανόν να συναντήσουν οι εκπαιδευόμενοι, ενώ κατά καιρούς αξιοποιούν και αεροσκάφη που τυχαίνει να πετούν οι πιθανοί αντίπαλοι. Η πρώτη αξιοποίηση τέτοιων μοιρών έγινε από το Αμερικανικό Ναυτικό και τους Marines στο Top Gun το 1968, με τα Α-4 να εξομοιώνουν τη συμπεριφορά των σοβιετικών Mig-17. H USAF ακολούθησε παρόμοιο μοτίβο εκπαίδευσης, αξιοποιώντας ως Aggressors τα Τ-38 Talon στη βάση Nellis. Πέραν αυτών των αεροσκαφών έχουν αξιοποιηθεί και πολλά μη αμερικανικά, όπως τα F-21 Kfir, Mig-17, Mig-21, Mig-23, δανεικό Mig-29, ελικόπτερα Mi-24, Mi-8, Mi-2 και βοηθητικά An-2. Από το αμερικάνικο οπλοστάσιο, ρόλους Aggressors είχαν πέραν των A-4 και T-38, τα F-5, F-18, F-16, F-15, F-14 και άλλα για μικρότερες περιόδους. Σαν έμβλημα των μοιρών αυτών τόσο στα αεροσκάφη όσο και πάνω στα κράνη των χειριστών τους, συνήθως μπαίνει το αστέρι της Σοβιετικής Αεροπορίας.

Αξίζει να διαβάσετε περισσότερα για τον “POPS” στο εξαιρετικό άρθρο της ομάδας GiFC:
https://www.greeks-in-foreign-cockpits.com/pilots-crews/fighter-pilots/chris-papaioanu/

Christopher “Pops” Papaioanu with the painting.