ΑΚΡΥΛΙΚΑ ΣΕ ΚΑΜΒΑ, 70X42εκ.
ΑΚΡΥΛΙΚΑ ΣΕ ΚΑΜΒΑ, 70X42εκ.
Στον πίνακα αυτό αναπαριστώ το 737-484 της Ολυμπιακής Αεροπορίας, με αριθμό νηολογίου SX-BKD, όπως βάφτηκε για την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, το 2004. Την περίοδο εκείνη, λόγω οικονομικών θεμάτων σημειώθηκε αλλαγή καθεστώτος στην εταιρεία, με αποτέλεσμα κάπου τον Ιανουάριο του 2004, να αλλάξει και το URL της εταιρείας, από www.olympic-airways.com σε www.olympicairlines.com. Στον πίνακα, το αεροπλάνο παρουσιάζεται όπως ήταν πριν την αλλαγή καθεστώτος. Ο διάκοσμος είναι πλέον αναγνωρίσιμος και αποτελείται από το Φοίβο και την Αθηνά, τις μασκώτ των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, εμπνεύσεις της σχεδιαστικής ομάδας του Σπύρου Γκόγκου.
Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αφαιρέθηκε ο διάκοσμος, ενώ το 2009 επεστράφη στην AerSale.Inc (Aviation Service Company and Aftermarket Distributor). Έκτοτε αξιοποιήθηκε με Leasing από την Med-View Airlines και μετέπειτα στην Airwork Fleet, έχοντας στο ενδιάμεσο τροποποιηθεί σε Cargo.
H Ολυμπιακή Αεροπορία (στα αγγλικά Olympic Airways) ιδρύθηκε το 1957 κατόπιν συμφωνίας μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και του Αριστοτέλη Ωνάση. Δεν αποτελούσε την πρώτη προσπάθεια δημιουργίας εγχώριου Αερομεταφορέα, καθώς είχαν προηγηθεί διάφορες άλλες (Ίκαρος, Ε.Ε.Ε.Σ., Τ.Α.Ε., ΕΛΛ.Α.Σ., Α.Μ.Ε.), οι οποίες, τελικά, συγχωνεύθηκαν στη μία από αυτές, την Τ.Α.Ε.
Μεταπολεμικά, λόγω οικονομικών δυσχερειών, αποφασίστηκε η πώληση της Τ.Α.Ε. Μοναδικός ενδιαφερόμενος επενδυτής ήταν ο Ωνάσης, ο οποίος αναλαμβάνοντας, τη μετονόμασε σε Ολυμπιακή.
Η πορεία της Ολυμπιακής, από τότε ήταν ανοδική μέχρι το θάνατο του Ωνάση, το 1975, οπότε και περιήλθε στα χέρια του Ελληνικού δημοσίου.
Δυστυχώς η Ολυμπιακή από το 1980 μέχρι το 2000, αντιμετώπισε αυξανόμενες οικονομικές δυσκολίες με αποτέλεσμα την πώλησή της στον όμιλο MIG του Α.Βγενόπουλου, το 2009. Έκτοτε η ονομασία της άλλαξε σε Olympic Air, ενώ το 2010, ξεκίνησαν διαδικασίες συγχώνευσης με την Aegean Airlines που ολοκληρώθηκε το 2011 λόγω νομικών κωλυμάτων, που αφορούσαν στην αποφυγή δημιουργίας μονοπωλίου.
Ο πίνακας ανήκει στη Συλλογή του Σπύρου Παπαθεοδώρου.
2018