Επικοινωνία
Ακολουθήστε με:

Ανακατασκευάζοντας Αεροπορική Ιστορία στην Ελλάδα – Δημήτριος Βογιατζής

Τίτλος Βιβλίου: “Ανακατασκευάζοντας Αεροπορική Ιστορία στην Ελλάδα”
Συγγραφέας: (ΕΕΑ) Υποσμηναγός (ΔΓΥ) Δημήτριος Κ. Βογιατζής
Εκδόσεις: Μουσείο Πολεμικής Αεροπορίας – Τμήμα Μελετών, 2003
ISBN: 960-88052-0-1

Ανακατασκευάζοντας Αεροπορική Ιστορία στην Ελλάδα – Δημήτριος Βογιατζής

Λίγες μέρες διακοπών και ένα από τα βιβλία που με συνόδεψαν ήταν το παραπάνω. Ήταν ένα εκπληκτικό βιβλίο, από τα πιο χρήσιμα για όσους ασχολούνται με την Αεροπορική Ιστορία, για όσους εμπλέκονται έστω και ως “φίλοι” με το Μουσείο Π.Α. ή παρακολουθούν άλλα μουσεία και αεροπορικές επιδείξεις.
Το βιβλίο είναι γραμμένο με τρόπο που δεν κουράζει, με πολύ ωραίο λόγο.Αποτελεί ό,τι πιο πλήρες έχω διαβάσει στην Ελλάδα σχετικά με το θέμα και σκιαγραφεί αναλυτικότατα τα “θέλω”, τα “πρέπει” και τα “μπορώ” ενός Μουσείου Αεροπορίας.
Περιλαμβάνει όλα όσα κατά καιρούς έχουμε φαντασιωθεί ως φίλοι του Μουσείου, δείχνοντας το κατά πόσο είναι εφικτά με τα παρόντα δεδομένα. Αναλύει όλες τις διαδικασίες συντήρησης, ξεδιπλώνοντάς τες με παραδείγματα και παράθεση αποενημερώσεων, ανακατασκευών ξένων και ελληνικού αεροσκάφους.
Αναδεικνύει άριστα το δύσκολο έργο των ερευνητών-συντηρητών-μηχανικών, που αποκαλύπτεται πολύ πιο δύσκολο από αυτό που ο μέσος επισκέπτης του μουσείου φαντάζεται. Εκτός από δύσκολο, είναι ένα έργο που πλέον εμπίπτει σε συγκεκριμένους-αυστηρούς κώδικες. Σε αντίθεση με αυτό που νομίζουμε, ένα Μουσείο, έχει συγκεκριμένες υποχρεώσεις ως προς τα εκθέματα. Η ιδέα που έχουμε οι περισσότεροι για τα εκθέματα, είναι ότι μπορούν να συντηρηθούν με τους κανόνες μιας μάχιμης μοίρας. Το αντίθετο! Πλέον, σαν μουσειακά εκθέματα υποχρεώνονται να συντηρούνται βάσει οδηγιών κατασκευαστή, αλλά με περιορισμούς, καθώς η διατήρηση της αυθεντικότητας περιορίζει υπερβολικά τον τρόπο χειρισμού, αντικατάστασης ή αποκατάστασης των τμημάτων. Σε κάθε σύγχρονο Μουσείο Αεροπορίας, τα εκθέματα αντιμετωπίζονται όπως τα εκθέματα των άλλων μουσείων αρχαιοτήτων ή έργων τέχνης. Πάντα με γνώμονα την αύξηση της αξίας τους, η διατήρηση της αυθεντικότητάς τους είναι βασική υποχρέωση.
Οι πληροφορίες που δίνει ο συγγραφέας είναι πάρα πολλές και ενδιαφέρουσες και δεν περιορίζονται μόνο σε αυτά που ανέφερα παραπάνω. Το βιβλίο αποτελεί ένα μικρό “πλάνο δράσης” για οποιαδήποτε προσπάθεια στησίματος ενός Μουσείου Αεροπορικής Ιστορίας. Μακάρι η δουλειά και οι αξιέπαινες προσπάθειες όλων όσων εργάστηκαν στο Μουσείο Π.Α. να βρουν τη μέγιστη αναγνώριση με σύσταση ενός μεγάλου Μουσείου Αερ.Ιστορίας. Ίσως και εγώ στο παρελθόν ν’αμφέβαλλα, αλλά τώρα κατάλαβα πόσο πιο περίπλοκο είναι το έργο όλων εκεί μέσα, σε σχέση με αυτό που νόμιζα.
Εν κατακλείδι, παρά την αποκάλυψη της πολυπλοκότητας ενός εγχειρήματος ίδρυσης Μουσείου Αεροπορικής Ιστορίας κατά τα διεθνή πρότυπα, το βιβλίο, είναι άκρως αισιόδοξο καθώς με παραδείγματα δείχνει το δρόμο για να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο, ακόμα και σε μία Ελλάδα κρίσης. Δε θα ξεχάσω το ανέκδοτο που αναφέρει ο συγγραφέας μέσα ως οξύμωρο, που θέλει ν’απαντάται το ερώτημα “γιατί ένα τέτοιο μουσείο δεν είναι εφικτό στην Ελλάδα?” με τη φράση-προκατάληψη “μα γιατί εδώ είναι Βαλκάνια”… όταν στην πραγματικότητα, σύμφωνα με το συγγραφέα, η πιο αξιόλογη ανασύσταση Μουσείου Α.Ι. στον κόσμο έγινε στη Γιουγκοσλαβία και συνεχίστηκε και εν μέσω πολέμου….
Το βιβλίο νομίζω ότι δεν πωλείται καθώς είχε εκδοθεί σε περιορισμένα αντίτυπα, μπορεί όμως κανείς να το εντοπίσει σε παλαιοβιβλιοπωλεία. Θεωρώ ότι όμως είναι αντιπροσωπευτική δουλειά του Μουσείου Π.Α. και μακάρι να επανεκδοθεί.

Τίτλος Βιβλίου: “Ανακατασκευάζοντας Αεροπορική Ιστορία στην Ελλάδα”
Συγγραφέας: (ΕΕΑ) Υποσμηναγός (ΔΓΥ) Δημήτριος Κ. Βογιατζής
Εκδόσεις: Μουσείο Πολεμικής Αεροπορίας – Τμήμα Μελετών, 2003
ISBN: 960-88052-0-1

Ανακατασκευάζοντας Αεροπορική Ιστορία στην Ελλάδα – Δημήτριος Βογιατζής

Λίγες μέρες διακοπών και ένα από τα βιβλία που με συνόδεψαν ήταν το παραπάνω. Ήταν ένα εκπληκτικό βιβλίο, από τα πιο χρήσιμα για όσους ασχολούνται με την Αεροπορική Ιστορία, για όσους εμπλέκονται έστω και ως “φίλοι” με το Μουσείο Π.Α. ή παρακολουθούν άλλα μουσεία και αεροπορικές επιδείξεις.
Το βιβλίο είναι γραμμένο με τρόπο που δεν κουράζει, με πολύ ωραίο λόγο.Αποτελεί ό,τι πιο πλήρες έχω διαβάσει στην Ελλάδα σχετικά με το θέμα και σκιαγραφεί αναλυτικότατα τα “θέλω”, τα “πρέπει” και τα “μπορώ” ενός Μουσείου Αεροπορίας.
Περιλαμβάνει όλα όσα κατά καιρούς έχουμε φαντασιωθεί ως φίλοι του Μουσείου, δείχνοντας το κατά πόσο είναι εφικτά με τα παρόντα δεδομένα. Αναλύει όλες τις διαδικασίες συντήρησης, ξεδιπλώνοντάς τες με παραδείγματα και παράθεση αποενημερώσεων, ανακατασκευών ξένων και ελληνικού αεροσκάφους.
Αναδεικνύει άριστα το δύσκολο έργο των ερευνητών-συντηρητών-μηχανικών, που αποκαλύπτεται πολύ πιο δύσκολο από αυτό που ο μέσος επισκέπτης του μουσείου φαντάζεται. Εκτός από δύσκολο, είναι ένα έργο που πλέον εμπίπτει σε συγκεκριμένους-αυστηρούς κώδικες. Σε αντίθεση με αυτό που νομίζουμε, ένα Μουσείο, έχει συγκεκριμένες υποχρεώσεις ως προς τα εκθέματα. Η ιδέα που έχουμε οι περισσότεροι για τα εκθέματα, είναι ότι μπορούν να συντηρηθούν με τους κανόνες μιας μάχιμης μοίρας. Το αντίθετο! Πλέον, σαν μουσειακά εκθέματα υποχρεώνονται να συντηρούνται βάσει οδηγιών κατασκευαστή, αλλά με περιορισμούς, καθώς η διατήρηση της αυθεντικότητας περιορίζει υπερβολικά τον τρόπο χειρισμού, αντικατάστασης ή αποκατάστασης των τμημάτων. Σε κάθε σύγχρονο Μουσείο Αεροπορίας, τα εκθέματα αντιμετωπίζονται όπως τα εκθέματα των άλλων μουσείων αρχαιοτήτων ή έργων τέχνης. Πάντα με γνώμονα την αύξηση της αξίας τους, η διατήρηση της αυθεντικότητάς τους είναι βασική υποχρέωση.
Οι πληροφορίες που δίνει ο συγγραφέας είναι πάρα πολλές και ενδιαφέρουσες και δεν περιορίζονται μόνο σε αυτά που ανέφερα παραπάνω. Το βιβλίο αποτελεί ένα μικρό “πλάνο δράσης” για οποιαδήποτε προσπάθεια στησίματος ενός Μουσείου Αεροπορικής Ιστορίας. Μακάρι η δουλειά και οι αξιέπαινες προσπάθειες όλων όσων εργάστηκαν στο Μουσείο Π.Α. να βρουν τη μέγιστη αναγνώριση με σύσταση ενός μεγάλου Μουσείου Αερ.Ιστορίας. Ίσως και εγώ στο παρελθόν ν’αμφέβαλλα, αλλά τώρα κατάλαβα πόσο πιο περίπλοκο είναι το έργο όλων εκεί μέσα, σε σχέση με αυτό που νόμιζα.
Εν κατακλείδι, παρά την αποκάλυψη της πολυπλοκότητας ενός εγχειρήματος ίδρυσης Μουσείου Αεροπορικής Ιστορίας κατά τα διεθνή πρότυπα, το βιβλίο, είναι άκρως αισιόδοξο καθώς με παραδείγματα δείχνει το δρόμο για να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο, ακόμα και σε μία Ελλάδα κρίσης. Δε θα ξεχάσω το ανέκδοτο που αναφέρει ο συγγραφέας μέσα ως οξύμωρο, που θέλει ν’απαντάται το ερώτημα “γιατί ένα τέτοιο μουσείο δεν είναι εφικτό στην Ελλάδα?” με τη φράση-προκατάληψη “μα γιατί εδώ είναι Βαλκάνια”… όταν στην πραγματικότητα, σύμφωνα με το συγγραφέα, η πιο αξιόλογη ανασύσταση Μουσείου Α.Ι. στον κόσμο έγινε στη Γιουγκοσλαβία και συνεχίστηκε και εν μέσω πολέμου….
Το βιβλίο νομίζω ότι δεν πωλείται καθώς είχε εκδοθεί σε περιορισμένα αντίτυπα, μπορεί όμως κανείς να το εντοπίσει σε παλαιοβιβλιοπωλεία. Θεωρώ ότι όμως είναι αντιπροσωπευτική δουλειά του Μουσείου Π.Α. και μακάρι να επανεκδοθεί.